Araştırmalara Göre Çocukların Mizah Anlayışı Tahmin Ettiğimizden Daha İyi

Anne ve babalar üzerinde yapılan bir anket sonucu, psikologların çocukların mizah anlayışlarını ilk olarak nasıl geliştirdiklerini ve en komik buldukları şeyleri izlemelerini sağladı.

Çocukların belirli şakaları ve komik eylemleri anlamlandırmaya başladıkları zamana dair elimizde belirgin bir zaman bulunmamaktadır. Hatta bazı mizah biçimleri sadece birkaç aylıkken ortaya çıkıyor gibi görünüyor.

Bu yapılan ankete Erken Mizah Anketi (EHS) adı verilir ve sadece 20 sorgu içerir. İlk olarak, 0-4 yaş arası çocukların ebeveynlerine, çocuklarının gülüp gülmediği ve sözlü veya fiziksel mizahı takdir edip etmedikleri sorulmuştur. 

Ardından, sorular, “Çocuğunuz hiç bu tür şakalar yapan birini gördü mü?” gibi belirli mizah türlerini araştırır. Bu geniş mizah kategorileri, “Başkalarıyla dalga geçmek, örneğin birine kaka demek” veya “Kedilerin beş bacağı var” demek gibi “Tuhaf şeyler söylemek/kavramları karıştırmak/saçmalık” gibi konuları içerir.

Anket ABD, Birleşik Krallık ve Avustralya’daki yaklaşık 700 ebeveyne yapıldığında, araştırmacılar, çocuğun milliyeti veya ebeveynlerinin eğitim düzeyi ne olursa olsun, mizahın ortaya çıkmasında yaşa bağlı net ve tutarlı bir model buldular.

Ebeveynler, hayatlarının ilk yılında, çocuklarının mizahı takdir etmelerinin ve bazen de kendilerinin üretmelerinin çeşitli yollarını gözlemlediklerini ifade etttiler.

Örnek verecek olursak, ebeveynlerin yüzde 75’inden fazlası, çocuklarının henüz iki aylıkken güldüklerini söyledi. Bir yaşına gelindiğinde, neredeyse tüm ebeveynler, çocuklarından kahkahalar ile hayata devam ettiğini ifade etti.

Genel olarak yazarlar, çocukların mizahı kendileri üretmeye başlamadan önce takdir ettiğini bulmuşlardır. Örnek vermek gerekirse, 8 aya kadar, ebeveynlerin yüzde 97,5’i, çocuklarının peekaboo oynarken, gıdıklanırken, aptal bir yüz görürken veya garip bir ses duyarken olduğu gibi şakalara veya komik davranışlara güldüklerini söyledi.

Ancak daha sonra çocuklar bu şakaları kendileri için denemeye başlarlar. Anket, neredeyse bir yaşında olan çocukların yaklaşık yüzde 50’sinin, genellikle gizli vücut kısımlarını göstererek, nesneleri yanlış kullanarak, kovalayarak, alay ederek veya garip kelimeler icat ederek komik davrandığını veya aptalca şeyler söylediğini ortaya koyuyor.

‘Korkunç ikililerde’, hemen hemen tüm çocuklar, su tükürmek veya insanları itmek gibi daha agresif mizah biçimleri de dahil olmak üzere aynı şakaları yapıyor.

Üç yaşında çocuklar, bir ineğin ‘şarlamasını’ söylemek veya bir nesneyi bilerek yanlış etiketlemek gibi kendi ‘meta’ şakalarını yaratmaya bile başlarlar.

Bulgular, mizahın motor, sosyal ve dil becerilerimizle birlikte geliştiğini öne süren önceki araştırmaları büyük ölçüde destekliyor. Ancak diğer oyun biçimleriyle karşılaştırıldığında, çocukluk mizahı üzerine yapılan çalışmalar şaşırtıcı derecede sınırlıdır.

Mizahın insan sosyal etkileşimleri , yaratıcılığı ve refahı için ne kadar önemli olabileceğini düşündüğünüzde , bu büyük bir ihmaldir. Araştırmacılar, EHS’nin şu anda yaşamın ilk dört yılında bu önemli anlamı ölçmenin en güvenilir yolu olduğunu savunuyor.

Aynı yaşa bağlı kalıplar dünyanın farklı bölgelerindeki daha büyük topluluklar arasında tekrarlanabilirse, anket bir gün mizah gelişimi için evrensel bir zaman çizelgesi ortaya çıkarabilir – eğer varsa.

Yine de, anket, test edilen İngilizce konuşan ülkelerde güvenilir görünse de, tüm mizah türlerinin kapsamlı bir listesini içermiyor ve bazı önemli sınırlamalarla geliyor.

Anket yalnızca bir ebeveynin çocuklarının mizahına ilişkin gözlemlerine dayanmaktadır ve bu bize çocukların evde günlük olarak mizahı nasıl kullandıkları hakkında daha iyi bir fikir verirken, daha resmi deneylerdeki sonuçlardan farklı görünmektedir.

Yazarlar , “EHS, ebeveynler arası gözlemlenebilirlik açısından güvenilir olsa da, laboratuvar deneyleri, ebeveynler tarafından bildirilen günlük mizahı mutlaka yakalamaz” diye yazıyor .

Aynı araştırmacılar, resmi bir deneyci ile 84 çocukta mizah düzeyini test ettiğinde, EHS’de görülen aynı mizah gelişimi zaman çizelgesini tekrarlayamadılar.

Bu denemelerde deneyci, çocuklar için komik olmayan 21 ‘kontrol eylemi’ serpiştirilmiş 21 şaka modelleyecekti. Örneğin deneyci, oyuncak bir atı havaya kaldırıp “At kişneyor! Kişne!” diyor ya da şaka gibi “At şarlatan! Vakmak!” diyor.

İster kontrol ister şaka olsun, her hareketten sonra deneyci çocuktan aynı şeyi denemesini isterdi.

Sonuç olarak, çalışmadaki çocuklar şaka denemelerine kontrol denemelerinden daha fazla güldüler. Ancak yazarlar yaşı kontrol ettiğinde, sonuçlar net bir zaman çizelgesi ortaya koymadı.

Tutarsızlık, deneyi yapan kişinin, çocukların utangaç veya gülmekten veya şaka yapmaktan korkabilecekleri bir yabancı olduğu gerçeğine kadar gidebilir, ancak bu karışık sonuçları ayırmak için daha fazla araştırmaya ihtiyaç duyulacaktır.

Gelecekte ekip, anketlerinin mizah araştırmaları için küresel olarak kullanılmasını ve psikologların belirli mizah türlerini ve farklı yaşlardaki çocukların bunlara nasıl tepki verdiğini yakınlaştırmasına izin vermesini umuyor.

Sonuçlar, ebeveynlerin ve eğitimcilerin derslere, kitaplara, televizyon programlarına ve günlük oyunlara belirli mizah türlerini nasıl daha iyi dahil edebileceklerini de ortaya çıkarabilir.

DAHA FAZLA HABER İÇİN DONANİMFORUM.COM

GOOGLE NEWS’DE BİZİ TAKİP ETMEK İÇİN TIKLA!